การแสดงสีหน้าท่าทาง

   1.         การแสดงสีหน้าท่าทางส่วนสำคัญที่สุดของการแสดงสีหน้า  ได้แก่  ดวงตา  ดวงตาเป็นประตู่ของหัวใจที่จะติดต่อกับคนฟังโดยตรง  เราชอบคนพูดที่พูดกับเราโดยไม่หลบตา  ไม่ว่าในการพูดคุยธรรมดาหรือบนเวที  หากคนที่พูดกับเราคอยหลบตา  หรือไม่กล้าสบตา  เราจะมีความไว้วางใจน้อยลง  การพูดต่อชุมนุม  ถ้าผู้พูดที่คอยก้มหน้าดูพื้น ก้มอ่านที่จดไว้ แหนงมองเพดาน มองออกไปทางหน้าต่างหรือที่อื่น  ไม่มองไปยังผู้ฟัง  ย่อมพาให้ผู้ฟังขาดความสนใจในตัวผู้พูด

ข้อบกพร่องในการแสดงสีหน้าที่มักพบเห็นกันอยู่เสมอ
1.    หน้าลักไก่
2.    หน้าเก๊ก
3.    หน้าหลุกหลิก

2.     การวางท่า  ไม่มีแบบของการยืน  หรือนั่งไว้แน่นอนแต่มีข้อพึงระวังอยู่ว่าอย่ายืนหรือนั่งตัวตรง  แข็งทื่อแบบทหารเฝ้ายาม หรืออกแอ่น  พุงแอ่น ให้ยืนนั่งตามสบาย แต่ก็อย่าให้ถึงขนาดตัวห่อหรือทำท่าจะล้มพับลง ให้เท้าห่างจากกันประมาณ  6-12 นิ้ว  และวางน้ำหนักไว้ตรงอุ้งเท้าจะเป็นท่าที่ยืนที่สบาย

 ข้อบกพร่องในการวางท่าที่มักพบเห็นกันอยู่เสมอ

         1.    ท่าคนขี้ยา
         2.    ท่าชิงหาหลัก
         3.    ท่าไม้ปักรั้ว

 3.          การเคลื่อนไหว  หมายถึง  การเดินไปเดินมาบนเวที  การเคลื่อนไหวนี้มีความสำคัญในการสร้างความสนใจมากอยู่มาก  การเคลื่อนไหวไปมาเป็นการเปลี่ยนความจำเจ  การดินไปทางซ้ายบ้าง  ขวาบ้าง  หน้าบ้าง  หลังบ้าง  แต่พอสมควรช่วยคนฟังหายง่วงนอนได้

                       ข้อบกพร่องในการเคลื่อนไหวที่มักพบเห็นกันอยู่เสมอ

         1.    ชะมดติดจั่น  ก้าวเดินไปจนพล่าน
         2.    ปั้นตรึงตรา  มีลักษณะตรึงแน่นอยู่กับที่
         3.    ถลาร่อนลม  โครงตัวกะเท่เร่ไปในทิศทางต่าง ๆ

4.        การแสดงท่าทาง  เป็นการเน้นหรือช่วยเพิ่มความกระจ่าง  โดยเฉพาะในระยะทาง  ขนาดรูปร่าง  และทิศทาง  ส่วนมากเป็นการใช้มือและแขน  โดยปกติจะยกแสดงในระดับอกหรือสูงกว่านั้นไม่ควรแสดงโดยใช้มือต่ำกว่าสะดือจะทำให้ผู้ฟังมองไม่เห็น  เพื่อเน้นให้คนฟังประทับใจและจำได้

                       ข้อบกพร่องในการแสดงท่าทางที่มักพบเห็นกันอยู่เสมอ

         1.    การชี้นิ้ว
         2.    การทุบโต๊ะ
         3.    การปฏิเสธ  หรือไม่รับรู้
         4.    การอ้อนวอน

แหล่งอ้างอิง

http://www.oknation.net/blog/soray/2009/08/31/entry-1

การพูดในโอกาสต่างๆ

 การพูดในโอกาสต่างๆนั้น เราต้องมีความมั่นใจในการพูด ไม่พูดติดๆขัดๆ มีความมั่นใจในตัวเอง

                  จึงเป็นสิ่งที่ควรจะศึกษาไว้อย่างยิ่ง เพื่อจะได้พูดได้ถูกต้อง ไม่เก้อเขิน สอดคล้องกับบรรยากาศ

ทำให้เกิดความประทับใจแก่ผู้ฟัง
การพูดในโอกาสต่าง ๆ มีดังนี้
๑. การกล่าวแนะนำ
๒. การกล่าวให้เกียรติหรือมอบรางวัล
๓. การกล่าวตอบรับ
๔. การกล่าวต้อนรับ
๕. การกล่าวตอบการต้อนรับ
๖. การกล่าวในโอกาสเข้ารับตำแหน่งใหม่
๗. การกล่าวอวยพร
๘. การกล่าวอำลา

         ถ้ากล่าวในแง่ของ ‘คำทักทาย’ และ ‘คำกล่าวตอบ’ แล้ว การกล่าวคำทักทายของฝรั่ง (Greeting) จะแบ่งเป็น 2 ประเภทคือ

   1. การกล่าวคำทักทายที่ ‘คำทักทาย’ และ ‘คำกล่าวตอบ’ เป็นคำคำ
เดียวกันหรือเป็นคำในกลุ่มเดียวกัน เช่น
   
    คำทักทาย: Hi!
    คำกล่าวตอบ: Hi!

   2. การกล่าวคำทักทายที่ ‘คำทักทาย’ และ ‘คำกล่าวตอบ’ ไม่ใช่คำคำ
เดียวกัน เช่น

    คำทักทาย: How are you?
    คำกล่าวตอบ: Very well.

แหล่งอ้างอิง

http://englishtrick.com/goodspeak/greeting_all/greeting_p1.html

การไหว้แบบไทย

                 “การไหว้”  เป็นภาษาท่าทางที่ใช้แสดงความเคารพ ทักทาย โดยการยกมือสองข้างประนม พร้อมกับยกขึ้นไหว้ในระดับต่างๆ นอกจากนี้ยังแสดงออกถึงความหมายของ การขอบคุณ การขอโทษ การยกย่อง การระลึกถึง และอีกหลายความหมายสุดแท้แต่โอกาส  การไหว้เป็นการแสดงมิตรภาพ มิตรไมตรี ที่เป็นขนบธรรมเนียมประเพณี เป็นวัฒนธรรมที่งดงาม รวมทั้งเป็นสิ่งที่แสดงถึงเอกลักษณ์ และเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของคนไทย ที่ปัจจุบันกำลังเลือนหายและถูกละเลยอย่างน่าเสียดาย ประเทศไทยซึ่งเคยได้ชื่อว่ามีวัฒนธรรมที่งดงามเป็นดินแดนแห่งรอยยิ้ม (Land of Smile) ที่ผู้คนรู้จักไปทั่วโลก กำลังสูญเสียสิ่งเหล่านี้ไป ทั้งที่การไหว้เป็นมารยาทแบบไทยๆ ที่เราคุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็ก  

การไหว้เป็นสิ่งสำคัญที่เราต้องเจอในชีวิตประจำวัน เพื่อบุคลิกภาพที่ดีและเป็นเอกลักษณ์ของชาติ.

การไหว้ในแบบต่างๆ

♦การไหว้แบบการบินไทย

ไหว้ให้สวยงาม พร้อมรอยยิ้มที่บริการแบบจริงใจ

การไหว้ 3 ระดับ

    ระดับที่ ๑ การไหว้พระ ได้แก่ การไหว้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ รวมทั้งปูชนียวัตถุ ปูชนียสถาน ที่เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา ในกรณีที่ไม่สามารถกราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ได้ โดยประนมมือแล้วยกขึ้นพร้อมกับค้อมศีรษะลงให้หัวแม่มือจรดระหว่างคิ้ว ปลายนิ้วแนบส่วนบนของหน้าผาก

      

ระดับที่ ๒ การไหว้ผู้มีพระคุณและผู้อาวุโส ได้แก่ ปู่ ย่า ตา ยาย พ่อ แม่ ครู อาจารย์ และผู้ที่เราเคารพนับถือ โดยประนมมือแล้วยกขึ้นพร้อมกับค้อมศีรษะลงให้หัวแม่มือจรดปลายจมูก ปลายนิ้วแนบระหว่างคิ้ว

 

ระดับที่ ๓ การไหว้บุคคลทั่ว ๆ ไป ที่เคารพนับถือหรือผู้มีอาวุโสสูงกว่าเล็กน้อย โดยประนมมือแล้วยกขึ้นพร้อมกับค้อมศีรษะลงให้หัวแม่มือจรดปลายคาง ปลายนิ้วแนบปลายจมูก

วิธีการประนมมือ
ยกมือทั้งสองขึ้นประกบกัน ตั้ง เป็นกระพุ่มมือ
ประนมไว้ระหว่างอก ให้ปลายมือตั้งขึ้น ข้างบนนิ้วมือ
ทั้งสองข้าง ทุกนิ้วแนบชิดสนิทกัน อย่าให้เหลื่อมล้ำกัน
อย่าให้กางห่างออกจากกัน ข้อศอกทั้งสองแนบชิดชายโครง

แหล่งอ้างอิง

 http://www.kroobannok.com/blog/view.php?article_id=13686

♦จากข้อมูลนี้แล้ว คุณสามารถหาเพิ่มเติมอีกเองได้♦

การทักทายและการตอบรับ

การทักทาย

              เป็นอารยธรรมที่งดงามยิ่งของมวลมนุษยชาติ เป็นสิ่งที่ชาวต่างชาติควรเรียนรู้เป็นอันดับแรก การทักทายไม่ว่าจะชาติใด

ย่อมเป็นสิ่งสำคัญ  เพราะว่าเป็นสิ่งที่ปฏิบัติสืบต่อกันมาช้านานของชนชาติผู้เป็นเจ้าของ

วิธีการทักทายนั้นอาจมีความแตกต่างกันบ้างดังต่อไปนี้

1. คำกล่าวทักทายที่เป็นเอกลักษณ์ประจำชาติ
2. วิธีปฏิบัติที่ชนชาตินั้นเลือกใช้ เช่น การประนมมือไหว้ การจับมือ การโค้งคำนับ เป็นต้น

 

 

 

การทักทายแบบไทย คือการไหว้แล้วยิ้มอย่างสง่า เพื่อสื่อถึงความเคารพนับถือ ซึ่งเป็นสิ่งที่สวยงามมองแล้วน่ารักสดใส

♦ส่วนชนชาติอื่นอาจจะมีการทักทายแบบต่างกันไป

 การทักทายในช่วงเวลาต่าง ๆ   

การทักทายเป็นมารยาทอย่างหนึ่งในสังคม    โดยปกติเราจะใช้คำพูดไม่เหมือนกัน หรือแม้แต่ทักทายคนคนเดียวกัน

แต่ต่างเวลากันก็ต้องเลือกใช้คำพูดให้ถูกกับเวลาด้วย

ในการทักทายมีช่วงเวลา ดังนี้

Good  morning         สวัสดีตอนเช้า          (หลังเที่ยงคืน  ถึงเที่ยงวัน)

Good  afternoon       สวัสดีตอนบ่าย         (หลังเที่ยงวัน  ถึงเวลา  18.00  น.)

Good  evening          สวัสดีตอนเย็น/ค่ำ   (หลัง  18.00  น.  ถึงเที่ยงคืน)

Good  night               ราตรีสวัสดิ์                (เป็นคำใช้กล่าวลาในตอนกลางคืนไม่ใช่คำทักทายหรือ ตอบรับคำทักทาย)

   ♦ยังมีการทักทายอีกมากมายที่เราสามารถค้นหาและศึกษาด้วยตนเองได้ ♦

♥แหล่งอ้างอิง♥

http://www.dek-d.com/board/view/3386187